ADR,  a azbest.

Wszystko zależy od tego, w jaki sposób jest zapakowany. Jeżeli w taki, który uniemożliwia uwolnienie się niebezpiecznych ilości włókien azbestu, które mogłyby zostać wchłonięte drogą oddechową, wtedy nie jest to przewóz ADR.

W umowie ADR znajdziemy informacje, że materiały zawierające azbest to:

– UN 2212 – azbest niebieski (krokidolit) lub azbest brązowy (amozyt, mizoryt) lub

– UN 2590 azbest biały (chryzotyl, aktynolit, antofilit, tremolit).

Związki te są bardzo niebezpieczne. Wdychanie ich pyłu mogłoby doprowadzić do bardzo poważnych problemów ze zdrowiem. Dlatego obie klasy objęto przepisami ADR. Jednakże obu klas dotyczy również przepis szczególny, mówiący o tym, że jeżeli azbest jest zatopiony w lepiszczu (naturalnym bądź sztucznym, w taki sposób, że nie uwalniają się jego związku, to nie jest on objęty przepisami ADR. Lepiszczem może być tworzywo sztuczne, żywica, cement, asfalt lub ruda mineralna. Dodatkowo jeśli materiały te są przewożone w szczelnych opakowaniach, też nie podlegają przepisom ADR.